Byzonder bezoek en byzonder telefoontje!

Ergens in 1996 heeft mijn schoonmoeder Riny een brief geschreven naar Z.K.H. prins Bernhard. Prins Bernhard, die Beschermhere was van de Polen (Oudstrijders).

Mijn schoonmoeder vond het oneerlijk dat niet alle Poolse oorlogsveteranen hun erkenning kregen, zo ook dus haar man, die wel onder generaal Maczek gevochten had voor onze vrijheid, maar niet bij die specifieke onderdelen die in aanmerking kwamen voor erkenning of vergoeding. Dit geheel ging buiten mijn schoonvader om.

Op een dag werd zij gebeld door Kolonel Willem (achternaam helaas vergeten), particulier secretaris van prins Bernhard en persoonlijke vriend met de vraag om een keer af te kunnen spreken bij hun thuis voor nadere informatie omtrent haar brief. Daar stemde zij mee in en een datum werd geprikt.

Kolonel Willem arriveerde met auto en chauffeur in de Regenbooglaan te Rijswijk, wat nogal opzien baarde bij de buren. Natuurlijk was mijn schoonvader ook verrast door dit bezoek, die natuurlijk nog van niets afwist. Uiteindelijk hebben ze een paar uur een heel leuk en uitgebreid gesprek gehad en kolonel Willem was het er mee eens, ook namens prins Bernhard, dat niet alle Poolse veteranen gewaardeerd werden. Kolonel Willem zou rapport uitbrengen aan prins Bernhard en ze hoopten beiden tot iets van waardering te kunnen komen.

Op een woensdagmiddag (ik was zelf ook aanwezig bij mijn schoonouders) rinkelt de telefoon. Mijn schoonmoeder, die een oorapparaat droeg, kon niet zo goed verstaan wie ze aan de lijn had en riep haar Stef met de mededeling dat het hun neef weleens kon zijn.  Wel, Stefan heeft een kleine 10 minuten aan de telefoon gezeten, af en toe zeggende: "jaja, is goed, mijn vriend".... en wat beduusd ging hij vol trots zitten op zijn stoel en zei even niets. Wie had hij nu aan de lijn gehad? Prins Bernhard ...... die hem persoonlijk dus heeft toegesproken en zijn waardering en eer betoonde aan mijn schoonvader voor zijn bewezen diensten tijdens de WOII.

DIT gesprek, de erkenning en het eerbetoog aan hem van prins Bernhard, deed hem zo goed, ..... meer had hij niet nodig. Dit had hij ook verteld aan prins Bernhard. 

Wel, aantal weken later ontvingen mijn schoonouders een brief van kolonel Willem namens prins Bernhard, waarin stond dat ze toch vonden om iets van waardering aan Stefan te bieden, nl. een geldelijke bijdrage uit het Anjerfonds om er nog iets leuks mee te kunnen doen op hun oude dag. Mijn schoonouders waren toen al tegen de 80 jaar. Ze mochten alleen hierover met niemand anders praten.

Hebben ze ook nooit gedaan, maar nu vond ik het tijd, ruim 10 jaar na hun overlijden om dit verhaal bekend te maken. Ze zijn van de Oranjefonds bijdrage lekker op vakantie geweest naar Taiwan waar hun jongste zoon en schoondochter woont en hebben super genoten van dit alles.